หลวงพ่อเกษม เขมโก เป็นพระสงฆ์ที่ปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นโดยแท้จริง อันจริยาวัตรของท่านหลายอย่างยังคงเป็นคำกล่าวขวัญกันอยู่ อย่างเช่น การขบฉันของท่าน ท่านก็ฉันแต่น้อย สองสามวันท่านจะฉันเพียงมื้อเดียวโดยท่านฉันรวม คือของคาวและของหวานเทรวมกัน
บางครั้งท่านยังฉันข้าวบูดอีก ท่านนั่งบริกรรมกลางแดดในฤดูร้อนจนผิวหนังไหม้ ท่านนั่งบริกรรมท่ามกลางสายฝนในหน้าฝน ท่านนั่งบริกรรมท่ามกลางอากาศหนาวเย็นของภาคเหนือ ตลอด ๓ เดือนเต็ม (นั่งบริกรรมกลางแจ้งโดยไม่เข้าร่มเลย)
เคยมีผู้สอบถามหลวงพ่อถึงสาเหตุที่ท่านนั่งบริกรรมกลางแจ้ง ท่านก็ตอบว่า ” เพื่อให้รู้เหตุของทุกข์ จะได้รู้จักการหลุดพ้นทุกข์ ” และที่น่าแปลกอีกอย่างก็คือ ระยะเวลาใน ๑ ปี หลวงพ่อจะอาบน้ำเพียงครั้งเดียว และนับจากปี ๒๕๑๔ เป็นต้นมาท่านก็มิได้อาบน้ำอีกเลย แต่ท่านกลับไม่มีกลิ่นตัว ไม่มีเหงื่อ แม้ว่าท่านจะออกนั่งภาวนาตากแดดก็ตามที
เท่าที่ดูแล้วหลวงพ่อท่านกลับมีผิวพรรณผ่องใส ซึ่งท่านคงต้องเป็นผู้ตอบเองว่า เพราะอะไร และเป็นเพราะเหตุนี้กระมัง วัตถุมงคลที่ผ่านการอธิฐานจิตจากท่านจึงมีอานุภาพสูง แม้ว่าหลวงพ่อท่านจะละสังขารไปแล้วก็ตามที
“ในแผ่นดินลำปางนั้น จะมีตนบุญมาเกิด”
คำกล่าวที่ชาวเหนือและชาวล้านนาได้เผ้ารอ ” ตนบุญ ” ที่ครูบาศรีวิชัย ท่านเอ่ยถึงไว้ล่วงหน้าหลายสิบปี จนกระทั่งปี พ.ศ.๒๔๕๕ ได้มีกระกูลที่สืบเชื้อสายเจ้า ของทางเหนือครอบครัวหนึ่งคือตระกูล ณ ลำปาง หรือเขลางค์นครในอดีต ได้ให้กำเนิดทารกเพศชาย ซึ่งเป็นลูกคนแรกของครอบครัว ในขณะนั้นยังไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่าทารกเพศชายผู้นั้นก็คือ “ตนบุญ” ที่ครูบาศรีวิชัยได้กล่าวทำนายไว้นั่นเอง
#พระเกจิ wiki
