เป็นการสนทนาธรรมระหว่าง หลวงพ่อฤาษีลิงดํา และลูกศิษย์ ว่าด้วยเรื่อง ผลของการอุทิศส่วนกุศล
หลวงพ่อ:
“ถามเขาเป็นอะไรตาย…?”
เปี๊ยก:
“เขาไม่ตอบค่ะ”
หลวงพ่อ:
“ถามเขาไม่ตอบ ถ้างั้นก็อุทิศส่วนกุศลเลยนะ ว่าบุญใดที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาแล้วเริ่มต้นมาจนบัดนี้ถึง ๑๖ อสงไขยกับแสนกัป บุญนี้จะพึงมีประโยชน์แก่ข้าพเจ้าเพียงใด ขอท่านจงโมทนาบุญนี้ รับผลความสุขเช่นเดียวกับข้าพเจ้าตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป”
เปี๊ยก:
“ความรู้สึกเหมือนเขาเงยหน้าลุกขึ้นค่ะ”
หลวงพ่อ:
“เอ้อ ดูซิเขาเปลี่ยนแปลงไปไหม…?”
เปี๊ยก:
“ก็สว่างขึ้นค่ะ”
หลวงพ่อ:
“สว่างขึ้นดูเขาแต่งตัวเป็นยังไง…?”
เปี๊ยก:
“แต่งตัวเหมือนเทวดา แต่องค์ไม่ค่อยใหญ่มากค่ะ”
หลวงพ่อ:
“แต่งตัวเหมือนเทวดา แต่สวยน้อยกว่าเทวดาที่เราเห็นใช่ไหม…?”
เปี๊ยก:
“ใช่ค่ะ”
หลวงพ่อ:
“นั่นเพราะอาศัยบารมีเขาน้อยใช่ไหม เขาอาศัยบุญจากเราให้ อันนี้เราควรภูมิใจนะ ว่าบุญที่เรามีอยู่ว่าผีที่ตายแล้วมีโอกาสได้โมทนาบุญ แค่โมทนาบุญเขาก็สามารถเป็นเทวดาได้นะ”
ที่มา จากหนังสือ การฝึกมโนมยิทธิ หลวงพ่อฤาษีลิงดํา
